Logistiek dienstverlener Van Duuren is in Vianen verhuisd naar een twee keer zo groot pand. Aanleiding waren de grotere volumes voor het bedrijf door een nieuw partnership met Cargoline. Vanuit de nieuwe locatie ziet Van Duuren kansen om verder te groeien en de balans tussen import en export gelijk te trekken. Wel zorgt de huidige arbeidsmarkt voor kopzorgen bij ondernemer Jeroen van Duuren. In 40 jaar is het nooit zo lastig geweest, zegt hij. Toch overheerst tevredenheid.
Ruim drie maanden nadat de eerste divisies van Van Duuren zijn verhuisd naar het nieuwe pand, staat het kantoor aan de voorkant van de Stuartweg in Vianen nog vol met dozen. Van verhuisbedrijf Jan van Duuren, familie van. Nog niet alle deuren zitten erin, boven de ingang staat nog Parts Express, bureaus moeten nog in elkaar gezet worden. “Het belangrijkste is dat het beneden goed draait, in het warehouse”, legt managing director Jeroen van Duuren lachend uit. “Hier willen we inderdaad nog een mooie receptie bouwen en de rest van de deuren plaatsen.”
Het familiebedrijf, dat Van Duuren samen met zijn broer Jasper runt, heeft afgelopen zomer de verhuizing ingezet naar een pand dat vrijwel tegen de vorige locatie aan ligt. De inrit is gelijk gebleven, maar het nieuwe warehouse (10.000 vierkante meter) is qua oppervlakte twee keer zo groot. Het aantal laaddeuren is zelfs drie keer over de kop gegaan, naar zestig nu. In eerste instantie gingen Customer Care en de warehousemedewerkers van Van Duuren Domestic over, later in september is ook de rest verplaatst.
“We hebben hier zestig docks. Ze zijn dankzij onze vaste routes op lijn ingedeeld, dus elke dock staat gelijk aan een bepaalde afleverlocatie. In het midden lossen we de trailers. Pallets gaan op één van de vier weegschalen. Naast het gewicht leggen we met camera’s ook de exacte afmetingen en eventuele gebreken aan de lading vast in een foto. We voorzien de pallet van een opvallende, Van Duuren-gele sticker voor de verdere stappen in de keten. Vervolgens gaan de meeste pallets rechtsaf, voor verdere verspreiding binnen Nederland. Aan de linkerkant zitten de docks voor export.”
“We werken met honderd man op kantoor, hebben 175 trucks, 150 trailers en kantoren in Vianen, Schiphol en Barcelona. Dagelijks verzorgen we 1.800 shipments. We zitten nu op 45 miljoen euro omzet. Dat is in zeventien jaar opgebouwd: we begonnen in 2004 met 500.000 euro omzet.”
“Klopt, maar mijn broer en ik hadden alles in 2000 verkocht aan GLS. Jasper en ik namen in 1994 de vier Van Duuren-bedrijven over na het overlijden van onze vader, te weten: de Nederlandse Pakket Dienst in Amsterdam en Den Bosch, Van Duuren palletdistributie, Van Duuren Logistiek en International freight forwarding. Tegelijkertijd in 1994 ging mijn oom verder met Parts Express. Van Duuren Logistiek was toen best groot. In 2000 had die bedrijfstak zo’n 60.000 pallets in opslag.”
“Bij GLS zat ik prima op mijn plek, als 36-jarige als directeur sales en marketing bij een veel groter bedrijf dan ik kende. Ook om geld en contracten hoefde ik mij geen zorgen te maken, maar ik miste het ondernemen. Het managen, klanten scoren, business doen. Daarom zijn we na drie jaar weer gestopt en hebben we de resterende activiteiten van het internationale stukje van Van Duuren international freight forwarding teruggekocht. En onze naam. We werken nog goed samen met GLS. Hiernaast op het terrein zit GLS Cargo. Palletvervoer, het oude Van Duuren eigenlijk. Wij geven geïmporteerde pakketjes aan hen en als zij export hebben geven ze het aan ons.”
In welke landen leveren jullie de pallets af?
“Van Duuren heeft Europa als werkterrein. We doen alleen wegvervoer. Verder rijden we zo veel mogelijk in directe lijnen. Dus rechtstreeks naar Lille, rechtstreeks naar Hamburg. Soms twee keer per dag. Het liefst rijden we met een zo vol mogelijke wagen naar Parijs, maar anders stoppen we er goederen bij voor Bordeaux. We bieden groupage-zendingen. Alles wat boven de 2,5 à 3 laadmeter zit leveren we rechtstreeks af. Wat eronder zit doet een partner. In elk land hebben we partners die de verdere distributie naar winkels en bedrijven verzorgen, waaronder de buitenlandse Hema-filialen en alle Hunkemöller-winkels in Europa. Onze partners zijn meestal ook familieondernemingen. Alleen in Frankrijk werken we met een grote speler: Geodis. Zij hebben een groot Frans nationaal netwerk, daar kom je bijna niet omheen. We zijn ook heel blij om daar met een grote club samen te werken.”
Is de afhankelijkheid van partners in deze hectische tijd niet spannend?
“Dat is altijd spannend. Als wij ’s nachts om 2 uur aankomen in Parijs, moet de trailer gelost worden en om 7 uur moeten de eerste winkels beleverd worden. Het gaat om korte tijdspannes. Alles moet gescand worden, want door die data kunnen wij de partners in de loop van de dag volgen en contact houden. Door corona en de restricties voor winkels is het iets lastiger geworden, maar je moet altijd op de partners kunnen vertrouwen. Dat is niet anders geworden.”
Wel de afhankelijkheid van chauffeurs, wellicht?
“De logistieke markt is door het chauffeurstekort uitdagender dan ooit. Wij hebben vaste chauffeurs, maar ze zijn niet bij ons in dienst. We proberen ze wel als eigen krachten te benaderen. Ze hebben onze bedrijfskleding en we betalen snel. We willen ze binnen de deur houden, maar chauffeurs worden gewoon benaderd door andere bedrijven om voor hen te werken. Ze zijn zo weer weg als je niet uitkijkt. Maar het arbeidsprobleem gaat niet alleen over chauffeurs. Ook voor kantoor, verkoop en de loods zijn medewerkers bijna niet te krijgen.”
Is het voor een familiebedrijf makkelijker om personeel te behouden?
“Weet ik niet. Ik kan mij voorstellen dat je bij een kleinere organisatie wat meer betrokkenheid hebt dan bij een corporate-organisatie. Als een chauffeur bijvoorbeeld pas om 10 uur kan beginnen omdat hij zijn zoontje naar school moet brengen, dan staan wij daar wat meer voor open. We zijn allemaal mensen. Maar wegkopen is echt een ding. Mensen krijgen hogere salarissen aangeboden bij een ander. Helemaal in Engeland hoor je het veel. We hebben veel Roemeense chauffeurs voor ons rijden, die worden gewoon weggekocht. Het is echt verschrikkelijk momenteel. We betalen niet slecht, maar staan wel onder druk. Ik doe dit nu bijna 40 jaar, maar dit is echt een heel lastige periode.”
Personeelskosten omhoog, maar dat is nu niet het enige. Zijn alle hogere kosten door te berekenen aan de klant?
“We moeten wel. Ik weet dat sommige klanten gaan steigeren, maar je moet allebei een goede boterham kunnen verdienen. Of bij ons de kosten ook +8 procent gaan? Ja, op die lijn zitten we. Het is wel afhankelijk van de klant, bij sommigen zitten we op 9 procent. Zelf betalen we 13 procent extra om in Engeland te leveren. Een pallet in Londen afleveren kost 13 procent meer dan eerst. Dat is veel geld extra.”
Doen jullie veel in het Verenigd Koninkrijk?
“Vanwege de aankondiging van Brexit hebben we dat zo veel mogelijk vermeden. Van de 45 miljoen euro omzet zal het gaan om een 2 tot 4 miljoen.”
Betekenen de hogere kosten dat Van Duuren moet terugschakelen op innovatief gebied?
“Nee, die dingen moet je los van elkaar zien. Hiernaast zit de automatiseringsafdeling die via artificial intelligence (AI) de voorspellingen maakt van leveringen. We hebben heel veel data en weten wanneer iets geleverd wordt, waarna de winkels op de juiste tijden personeel klaar hebben staan om pallets te ontvangen en de goederen in het schap te leggen. Ook voor lange afstanden is dat steeds beter te managen. Die voorspellingen maken en alles automatiseren staat los van wat er speelt. Hier moeten we vechten, daar moeten we ontwikkelen.”
Vechten, maar tegelijk is er wellicht weer wat tijd vrij na de verhuizing om ergens op te focussen.
“Export. Door de samenwerking met Cargoline – en hun 84 partners door heel Europa – is de balans tussen import en export een beetje zoek. Het komende decennium ga ik mij puur op de export richten, op Nederlandse partijen die naar het buitenland willen. Het liefste business-to-business. Van Duuren is niet onbekend op de markt doordat we ons eigen magazine Drive breed verspreiden en door de opvallende, gele trailers op de weg. Voor 2022 hebben we onszelf weer tot doel gesteld om 5 tot 10 procent te groeien.”
“We willen ons nu echt richten op de interne organisatie. Zo’n verbouwing en verhuizing, daar zit veel tijd in. Overnemen vergt veel energie: je moet de automatiseringssystemen op elkaar aan laten sluiten, de mensen en kantoren. Aan de andere kant, als je geen ambitie hebt kom je nergens. We willen wel, maar op ons eigen tempo. Of bedrijven in óns geïnteresseerd zijn? Ja, altijd. Maar dat willen wij niet. Sven, de zoon van mijn broer, loopt hier al twee jaar rond. Hij runt de hele domestic-afdeling als 27-jarige. En mijn zoon van 24 heeft ook interesse in Van Duuren. Zij zijn kopieën van mijn broer en mij en willen waarschijnlijk wel verder met het bedrijf. We zien ook geen nood om te verkopen, want we zijn financieel sterk.”
bronvermelding: logistiek.nl
